Geschiedenis

De verbouwing van ’t Pand

Het kopen van ’t Pand vond plaats in augustus 2011. Dit was niet de moeilijkste klus. De verbouwing tot spiritueel centrum en woonruimte was een ander verhaal. Allereerst was het belangrijk een aannemer te vinden die mijn bedoelingen met ‘t Pand zou begrijpen. Niet alleen wat ruimte indeling etc. betreft, maar ook als het gaat om de sfeer en het creatief gebruik en hergebruik van materialen. Zo iemand kende ik al wel, hij heet Ed de Ruijter, maar die woont en werkt in Schagen en omgeving en niet in Middelburg. Samen met Ed heb ik eerder een paar verbouwingsklussen uitgevoerd voor de Stichting Filosofie en Meditatie uit Egmond. En omdat ook hij het filosofie curriculum van deze stichting heeft doorlopen spreken wij elkaars taal. Toen ik hem aansprak over deze klus in Middelburg stond hij er direct voor open om hier een rol in te gaan spelen. Het ‘toeval’ wilde dat hij zelf ook al rond liep met plannen om een kerkje in de buurt van Schagen om te bouwen tot Spiritueel Centrum. En zo kwamen de dingen bij elkaar.

 

Samen maakten we de eerste verkennende wandeling over de zolderbalken van ’t Pand. De ruimte was in duisternis, stof en spinrag gehuld. Zo ontstond het eerste plan dat bij de gemeente werd ingediend. Uitgangspunt hierbij was om het hoge plafond van de benedenverdieping te handhaven en boven extra loop/sta ruimte te creëren door middel van een dakkapel. Toen dit plan werd afgewezen omdat de dakkapel het aangezicht van ’t Pand te veel zou verstoren, werden wij gedwongen om een alternatief plan te bedenken. Dit heeft geresulteerd in het huidige ontwerp, waarbij het plafond ongeveer een meter is verlaagd. Dit leverde wel meer werk op dan oorspronkelijk geraamd, maar achteraf ben ik de gemeente dankbaar dat zij het eerste plan hebben afgewezen. Dit heeft uiteindelijk geresulteerd in de optimale benutting en verdeling van de beschikbare ruimte voor zowel cursusruimte beneden als woonruimte boven.

De tweede week van januari 2012 zijn we begonnen met slopen. We zijn aannemer Ed, zoon Emiel en ikzelf. Na een week baden in zwarte stof en oude kranten was ’t Pand leeggeruimd, containers afgevoerd en stond alleen het kale karkas nog overeind. Van daaruit zijn we weer gaan opbouwen. Het team werd uitgebreid met Steffen uit Duitsland, een vakman die zijn gründliche opleiding tot meester timmerman nog heeft genoten in het voormalig Oost-Duitsland. Gedurende het half jaar dat volgde zijn vrachtwagens balken, plaatmateriaal, isolatiemateriaal, beton en staal door de deuren van ’t Pand naar binnen gevoerd en verwerkt tot het moois wat er nu te zien is. Parallel zijn vele uren besteed om het vrijgekomen hout vanuit het oorspronkelijke plafond om te toveren tot de huidige lambrisering op de benedenverdieping en de nissen op de bovenverdieping. Vele uren van passen en meten, wikken en wegen en niet te vergeten heel hard werken van ’s ochtends zeven tot ’s avonds acht hebben geresulteerd in een prachtige gebouw. Een prachtige plek waar mensen elkaar kunnen ontmoeten en stappen kunnen maken op het pad van menselijke en spirituele ontwikkeling. Een spiritueel centrum voor filosofie, yoga en meditatie, gelegen midden in het buurtschap ’t Zand, dat haar dorps karakter heeft behouden en gekenmerkt wordt door rust, stilte en gemeenschapszin. Kortom ’t Pand in haar nieuwe gedaante en ‘t Zand lijken uitstekend bij elkaar te passen.

Wat niet onvermeld kan blijven is de grote betrokkenheid van de naaste bewoners en cursisten van de Stichting voor Praktische Filosofie Zeeland tijdens de verbouwing. Naast belangstelling in de voortgang heeft met name de inwendige mens hier volop van geprofiteerd. Wekelijks kreeg de bouwploeg ovenschotels en andere lekkernij aangeboden om de energievoorraad op peil te houden. Ook is menige krop sla en andijvie uit de naburige volkstuintjes door het keelgat verdwenen. Mede dank zij deze grote betrokkenheid is de spirit in het bouwteam tot het einde toe hoog gebleven en zijn wij in staat geweest om ’t Pand niet alleen constructief en functioneel optimaal te verbouwen, maar er tegelijkertijd ook iets ‘moois’ te maken.